Dotychczas byłem agnostykiem, ale od kiedy obejrzałem film Tomasza Sekielskiego „Tylko nie mów nikomu”, zaczynam wierzyć w cuda.
Czytaj całość »

Najpierw „Kler” Smarzowskiego, potem Matka Boska Tęczowa Elżbiety Podleśnej (miliony telewidzów plus nalot policji i kilkugodzinne przesłuchanie, zaakceptowane przez „ministra policji” Joachima Brudzińskiego), wreszcie film „Tylko nie mów nikomu”, który niczym pożar rozprzestrzenił się na miliony widzów w internecie. Galopująca oglądalność filmu braci Sekielskich to chyba rekord świata w dziejach pożarnictwa.
Czytaj całość »

Setki, a może i ponad tysiąc osób przybyło 8 maja 2019 r. na pogrzeb prof. Karola Modzelewskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Czytaj całość »

Podziękujmy Panu Bogu, że uratował Leszka Jażdżewskiego przed wizytą komandosów w jego domu o świcie. Tym razem się udało, bo wniosek (-ski) do prokuratury został dopiero złożony. Boję się, że rządy ponuraków zrobią Jażdżewskiemu krzywdę, oni potrafią nękać, przesłuchiwać 50 godzin austriackiego dewelopera czy też chronić przed przesłuchaniem jego wspólnika z Nowogrodzkiej.
Czytaj całość »

Leszek Jażdżewski (redaktor „Liberté!”), współorganizator wykładu Donalda Tuska na UW, wygłosił płomienne zagajenie w duchu papieskiego apelu „Nie lękajcie się”.
Czytaj całość »

Oczekiwany z dużym zainteresowaniem wykład Donalda Tuska na Uniwersytecie Warszawskim spełnił oczekiwania jego zwolenników, ale nie przyniósł zaskoczeń. Były premier i nadzieja opozycji potwierdził swoją wysoką formę polityczną oraz intelektualną.

Polityczną, ponieważ pokazał, że śledzi wydarzenia w Polsce, na bieżąco potrafi skomentować najnowsze pomysły i wypowiedzi obozu władzy (Polska sercem Europy, NATO i UNIA do Konstytucji), umie wskazać zagrożenia dla Europy, takie jak z jednej strony nacjonalizm, dążenie do hegemonii, a z drugiej rozpad i entropia. Jak zawsze, Tusk apelował o umiar i wstrzemięźliwość – po wyborach nadal będziemy żyli w tym samym kraju, w polityce nie można zmierzać do unicestwienia rywala, nikt nie ma prawa głosić, że Polska jest jego. Polska domem dla wszystkich. Przeprowadził obszerny wywód o potrzebie jedności w różnorodności. Zamiast ”my albo oni” powinno być „my i oni”. Tusk nazywa to „gramatyką polityczną”.

Tusk dobrze sobie poradził z zarzutem „targowicy”, pokazując jak pod hasłami dumy i niepodległości nastąpił pokaz cynizmu i propagandy. Łatwo przypochlebiać się narodowym emocjom, a jednocześnie działać na szkodę kraju. Istotą targowicy było obalenie konstytucji, mówił Tusk, który poświęcił konstytucji wiele uwagi, w tym preambule autorstwa Tadeusza Mazowieckiego, którą radził zachować w całości (wątpię, czy to życzenie się spełni, następnym razem prawica tego nie przełknie). W jednej z kilku aluzji nawiązał do słów prezesa Kaczyńskiego, że nie należy „nam” przeszkadzać, tylko nas wspierać. Przeciwnie, powiedział Tusk – należy przeszkadzać , wątpić, bronić się przed sklerozą przekonań. Dużo mówił o zagrożeniach globalnych – o środowisku naturalnym, czy też o nowej formie zniewolenia jednostki – w formie chińskiej, czy też ze strony gigantów Internetu. Wspomniał o swoim doświadczeniu politycznym, sięgając po Klub Myśli Politycznej im. Konstytucji 3 Maja, także pozwolił sobie na kilka słów aluzji: Nie można raz do roku świętować Konstytucję, a na co dzień jej naruszać.

Swoim zwolennikom Tusk dodawał otuchy, mówił, że nie taki diabeł straszny, nie takich wodzów żeśmy pokonali, cały system został obalony bez jednego wystrzału. Głowa do góry, wespół w zespół zwyciężymy – taki był ton wystąpienia Donalda Tuska. Na pytanie, czy będzie kandydował w wyborach prezydenckich, odpowiedział wymijająco, że wybory będą za 200 lat. Swoboda, werwa, rozmach wykładu Tuska, a także entuzjazm słuchaczy w audytorium i na dziedzińcu Uniwersytetu potwierdzają, że Tusk jest znaczącą postacią na polskiej scenie politycznej, nie tai swoich intencji, ale nie postawił jeszcze kropki nad i. Za to władza i jej adwokaci nie omieszkają stwierdzić, że w Warszawie Tusk wiecuje przeciwko Polsce, miesza się w wewnętrzne sprawy naszego kraju, knuje i czai się do skoku.
ZAPROSZENIE
Prof. Andrzej Rychard (PAN), Agata Szcześniak (OKO. PRESS), Jarosław Gugała (Polsat) będą moimi gośćmi w Radiu TOK FM w niedzielę, 5 maja br. o godz. 10.05.

Dyrektor Muzeum Narodowego prof. Jerzy Miziołek zdjął z wystawy prace Katarzyny Kozyry i Natalii LL, co wywołało lawinę oskarżeń dyrektora „dobrej zmiany” o zapędy cenzorskie. Dyrektor powołuje się na list matki nastolatka, który miał przeżyć traumę po obejrzeniu wspomnianych prac. Ponadto mówi się, że dyrektor podjął decyzję pod wpływem Ministerstwa Kultury, dokąd został wezwany na dywanik.
Czytaj całość »

Uniwersytet Warszawski, a konkretnie jego Senat, powinien się wstydzić, że nie przyjął do pracy prof. Jana Hartmana. Wstyd i hańba.
Czytaj całość »

Okrągły stół czy cyrk? Chyba to drugie, bo jak sobie przypominam, to w maju przyjeżdżał do Warszawy cyrk i rozbijał swój namiot przy pl. Unii Lubelskiej, tam, gdzie potem stanął Supersam.
Czytaj całość »

Stop! Nie możemy jak „straszni mieszczanie” widzieć wszystkiego oddzielnie, „że dom… że Stasiek… że koń… że drzewo”. Dłużej nie wolno przymykać oka na to, że w Polsce wzbiera fala ciemnoty, że Bierecki, że Karczewski, że Kaczyński, że Morawiecki – każdy z nich oddzielnie i wszyscy razem świadczą, że narodowa prawica w Polsce jest coraz silniejsza i groźna. Przecież ci panowie rządzą naszym krajem, to nie są żadni ekscentrycy, prowincjonalni dziwacy, tylko sternicy naszej nawy państwowej, którzy rozsiedli się na najwyższych stanowiskach – prezes, premier, marszałek, senator. Ich język jest coraz bardziej drastyczny i bezczelny.
Czytaj całość »